chorobami nerek) 2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia Nie stosować leku Crusia - jeśli pacjent jest uczulony (nadwrażliwy) na enoksaparynę sodową, heparynę lub którąkolwiek z substancji pomocniczych tego leku (wymienionych w punkcie 6) - jeśli pacjent ma krwotoki z żołądka lub jelit, krwotoki w obrębie mózgowia, może występować krwawienie z innych narządów, krwotok wewnętrzny, ma krzepliwość skłonność do krwawień, ma liczne małe złogi krwi (trombocytoza) - jeśli pacjent ma zapalenie wsierdzia, czyli zakażenie wsierdzia (okresowe zakażenie dna migdałków) - jeśli pacjent choruje na skazy krzepnięcia krwi i skazy krwinek - jeśli pacjent jest hospitalizowany w szpitalu i montuje kostki od spodu, nosi gips, można dostać zastrzyki do krwi (na przykład układ krzepnięcia krwi) - jeśli pacjent ma nadciśnienie tętnicze, czyli zbyt wysokie ciśnienie krwi (powyżej 180/110 mm Hg) - jeśli u pacjenta zwiększa się ciśnienie wewnątrzczaszkowe (tak zwany wzrost ciśnienia wewnątrz czaszkowym) - jeśli pacjent ma ostre zapalenie trzustki, czyli zapalenie trzustki - jeśli pacjent korzysta z pewnych antybiotyków (tacy z grupy cefalosporyn) lub grupy leków stosowanych przy chorobie wieńcowej (czyli serca) - jeśli pacjent ma jednocześnie problem ze zwiększeniem ilości płytek krwi (czyli trombocytozą) - jeśli pacjent ma upośledzenie czynności nerek - jeśli pacjent poddaje się iniekcji dooponowej (czyli wstrzyknięcie leku do przestrzeni w okolicach rdzenia kręgowego, nosa, czy oczu) lub ma zainstalowaną pompuę mrówki (czyli do znaczn czytelnej cynelaje) - jeśli pacjent ma diatezę skłonną do krwawień, czyli skłośliwość do welacji z tej czynszu - jeśli pacjent ma zaburzenie czynności wątroby 3. Jak stosować lek Crusia Lekarz określi dawkę leku Crusia, która jest odpowiednia dla pacjenta. Zazwyczaj dawka ta będzie ustalana na podstawie wagi pacjenta. Lek Crusia podawany jest podskórnie, czyli pod skórą. Nie wolno podawać leku Crusia dożylnie, czyli do żyły. - Jeśli pacjent ma rozpocząć przyjęcie leku Crusia przed operacją, pierwszą dawkę podaje lekarz. 4. Możliwe działania niepożądane Jak każdy lek, lek Crusia może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u każdego pacjenta. Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych działań niepożądanych, należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub szpitala: - Ciężki obrzęk nóg lub twarzy (niewydolność nerek) - Zwiększona częstość oddawania moczu, obecność krwi w moczu, ból w okolicy lędźwiowej (uszkodzenie nerek) - Obrzęk, ból, zaczerwienienie, ciepło w żyłach (objawy zakrzepicy – zatoru płucnego) 5. Jak przechowywać lek Crusia Lek Crusia przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci. Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C. Nie zamrażać. Przechowywać w opakowaniu przed wilgocią i światłem. Użyć leku Crusia w ciągu 28 dni od pierwszego użycia. 6. Zawartość opakowania i inne informacje Co zawiera lek Crusia - Substancją czynną leku Crusia jest enoksaparyna sodowa. Każda ampułko-strzykawka (0,2 ml, 0,4 ml, 0,6 ml, 0,8 ml, 1 ml) zawiera odpowiednio 2000 j.m. (20 mg), 4000 j.m. (40 mg), 6000 j.m. (60 mg), 8000 j.m. (80 mg), 10 000 j.m. (100 mg) enoksaparyny sodowej. - Pozostałe składniki to: woda do wstrzykiwań. Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z informacjami zawartymi w ulotce dotyczącej leku Crusia. Wszelkie kwestie dotyczące jego stosowania, działań niepożądanych oraz przechowywania zostały szczegółowo opisane. Pamiętaj o konieczności konsultacji z lekarzem przed rozpoczęciem terapii. Kod HTML:

Ulotka dołączona do opakowania: informacja dla pacjenta

Crusia, 2000 j.m. (20 mg)/0,2 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce

Crusia, 4000 j.m. (40 mg)/0,4 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce

Crusia, 6000 j.m. (60 mg)/0,6 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce

Crusia, 8000 j.m. (80 mg)/0,8 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce

Crusia, 10 000 j.m. (100 mg)/1 ml, roztwór do wstrzykiwań w ampułko-strzykawce

Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Użytkownik leku też może w tym pomóc, zgłaszając wszelkie działania niepożądane, które wystąpiły po zastosowaniu leku. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.

Enoksaparyna sodowa

Należy uważnie zapoznać się z treścią ulotki przed zastosowaniem leku, ponieważ zawiera ona informacje ważne dla pacjenta.

Należy zachować tę ulotkę, aby w razie potrzeby móc ją ponownie przeczytać.

W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza, farmaceuty lub pielęgniarki.

Lek ten przepisano ściśle określonej osobie. Nie należy go przekazywać innym. Lek może zaszkodzić innej osobie, nawet jeśli objawy jej choroby są takie same.

Jeśli u pacjenta wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi lub farmaceucie. Patrz punkt 4.

Spis treści ulotki

• Co to jest lek Crusia i w jakim celu się go stosuje
• Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia
• Jak stosować lek Crusia
• Możliwe działania niepożądane
• Jak przechowywać lek Crusia
• Zawartość opakowania i inne informacje

1. Co to jest lek Crusia i w jakim celu się go stosuje

Lek Crusia zawiera substancję czynną o nazwie enoksaparyna sodowa, która jest heparyną drobnocząsteczkową (HDCz).

Lek Crusia działa na dwa sposoby.

1. Zapobiega powiększaniu się istniejących zakrzepów krwi. Pomaga to organizmowi rozpuszczać istniejące zakrzepy krwi, dzięki czemu nie są już szkodliwe.
2. Zapobiega formowaniu się nowych zakrzepów we krwi pacjenta.

Lek Crusia można stosować w:

• Leczeniu zakrzepów już występujących we krwi pacjenta.
• Zapobieganiu tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w następujących przypadkach:

2. Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia

Nie stosować leku Crusia

• jeśli pacjent jest uczulony (nadwrażliwy) na enoksaparynę sodową, heparynę lub którąkolwiek z substancji pomocniczych tego leku (wymienionych w punkcie 6)

3. Jak stosować lek Crusia

Lekarz określi dawkę leku Crusia, która jest odpowiednia dla pacjenta.

Zazwyczaj dawka ta będzie ustalana na podstawie wagi pacjenta.

Lek Crusia podawany jest podskórnie, czyli pod skórą.

Nie wolno podawać leku Crusia dożylnie, czyli do żyły.

Jeśli pacjent ma rozpocząć przyjęcie leku Crusia przed operacją, pierwszą dawkę podaje lekarz.

4. Możliwe działania niepożądane

Jak każdy lek, lek Crusia może powodować działania niepożądane, chociaż nie wystąpią one u każdego pacjenta.

Jeśli u pacjenta wystąpi którykolwiek z poniższych działań niepożądanych, należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub szpitala.

5. Jak przechowywać lek Crusia

Lek Crusia przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci.

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 25°C.

Nie zamrażać.

Przechowywać w opakowaniu przed wilgocią i światłem.

Użyć leku Crusia w ciągu 28 dni od pierwszego użycia.

6. Zawartość opakowania i inne informacje

Co zawiera lek Crusia

• Substancją czynną leku Crusia jest enoksaparyna sodowa. Każda ampułko-strzykawka (0,2 ml, 0,4 ml, 0,6 ml, 0,8 ml, 1 ml) zawiera odpowiednio 2000 j.m. (20 mg), 4000 j.m. (40 mg), 6000 j.m. (60 mg), 8000 j.m. (80 mg), 10 000 j.m. (100 mg) enoksaparyny sodowej.
• Pozostałe składniki to: woda do wstrzykiwań.

Serdecznie zapraszamy do zapoznania się z informacjami zawartymi w ulotce dotyczącej leku Crusia. Wszelkie kwestie dotyczące jego stosowania, działań niepożądanych oraz przechowywania zostały szczegółowo opisane. Pamiętaj o konieczności konsultacji z lekarzem przed rozpoczęciem terapii.

Informacje o leku Crusia

Zaburzenia czynności nerek

Zaburzenia czynności nerek mogą wpływać na stosowanie leku Crusia.

Informacje ważne przed zastosowaniem leku Crusia

Kiedy nie stosować leku Crusia:

• Jeśli pacjent ma uczulenie na enoksaparynę sodową lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku (wymienionych w punkcie 6).
• Jeśli u pacjenta stwierdzono uczulenie na heparynę lub inne heparyny drobnocząsteczkowe.
• Jeśli u pacjenta stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała poważny spadek liczby krwinek odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi (płytek krwi).
• Jeśli u pacjenta występuje nasilone krwawienie lub stan medyczny związany z podwyższonym ryzykiem krwawienia.
• Jeśli pacjent stosuje lek Crusia w leczeniu zakrzepów krwi a planowane jest wykonanie znieczulenia podpajęczynówkowego lub zewnątrzoponowego bądź nakłucie lędźwiowe w ciągu 24 godzin.

Ostrzeżenia i środki ostrożności:

Leku Crusia nie należy stosować zamiennie z innymi lekami należącymi do grupy heparyn drobnocząsteczkowych. Przed rozpoczęciem stosowania leku Crusia należy omówić to z lekarzem lub farmaceutą, jeśli:

• u pacjenta kiedykolwiek stwierdzono reakcję na heparynę, która spowodowała duży spadek liczby płytek krwi
• u pacjenta planowane jest znieczulenie podpajęczynówkowe, zewnątrzoponowe lub nakłucie lędźwiowe
• pacjentowi wszczepiono zastawkę serca
• pacjent ma zapalenie wsierdzia
• pacjent ma nadciśnienie tętnicze
• pacjent niedawno przebył udar mózgu
• pacjent jest w podeszłym wieku (powyżej 65 lat), a zwłaszcza jeśli jest w wieku powyżej 75 lat
• u pacjenta występują choroby nerek
• u pacjenta występują choroby wątroby
• pacjent ma niedowagę lub nadwagę
• u pacjenta występuje podwyższone stężenie potasu we krwi
• pacjent aktualnie stosuje leki, które mogą powodować krwawienia

Przed rozpoczęciem stosowania tego leku oraz okresowo podczas jego stosowania u pacjenta może być wykonywane badanie krwi; ma ono na celu sprawdzenie liczby krwinek płytkowych odpowiedzialnych za krzepnięcie krwi oraz potasu we krwi pacjenta.

poniżej). Instrukcja podawania leku • Najpierw powinno się skonsultować z lekarzem lub farmaceutą. • Lek Crusia powinno się podawać w skórze pacjenta. • Można go stosować w udzie lub brzuchu. Przechowywanie leku • Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. • Przechowywać w oryginalnym opakowaniu, aby ochronić przed światłem. • Nie stosować leku Crusia po upływie daty ważności podanej na opakowaniu po „EXP”. Jeśli pacjent musiałby przerwać stosowanie leku Crusia, powinien skonsultować się z lekarzem. Wskazania do stosowania leku Crusia • Preferowany sposób dostarczania leku Crusia zależy od wskazań lekarza oraz miejsca podania leku. • Lek Crusia może być podawany w powierzchniowej zakłócenie przepływu krwi do jeszcze niewyleczonego rozwarstwienia aorty w dorosłych pacjentów. Jeśli pacjent zażył większą niż zalecana dawkę leku Crusia, należy skontaktować się z lekarzem, farmaceutą lub położyć się w pozycji leżącej podczas przybycia służb medycznych. Jeśli pacjent zapomni wziąć dawkę, powinien skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą w celu ustalenia dalszego postępowania. Nie należy podawać podwójnej dawki leku w celu nadrobienia pominiętej dawki.

Lek Crusia

Lek Crusia zazwyczaj podaje się we wstrzyknięciach podskórnych.

Lek Crusia może być podawany we wstrzyknięciu dożylnym po wystąpieniu określonych typów zawału serca lub po operacjach.

Lek Crusia może być wprowadzany do rurki dializacyjnej odprowadzającej krew z organizmu na początku sesji dializy.

Leku Crusia nie wolno podawać we wstrzyknięciu domięśniowym.

Ilość podawanego leku

Lekarz podejmie decyzję w sprawie tego, jaką ilość leku Crusia powinien przyjmować pacjent. Ilość ta jest uzależniona od przyczyny stosowania leku.

W przypadku chorób nerek pacjent może otrzymać mniejszą ilość leku Crusia.

Leczenie zakrzepów występujących we krwi pacjenta

Zazwyczaj stosowana dawka wynosi 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę.

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zapobieganie tworzenia się zakrzepów we krwi pacjenta w następujących sytuacjach:

Zabieg chirurgiczny lub okres ograniczonych możliwości poruszania się z powodu choroby

Dawka jest uzależniona od ryzyka powstawania zakrzepu u danego pacjenta. Pacjent będzie otrzymywał lek Crusia w dawce 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia.

W przypadku planowanego zabiegu chirurgicznego pierwsze wstrzyknięcie zazwyczaj wykonuje się 2 godziny lub 12 godzin przed zabiegiem.

Jeżeli pacjent ma ograniczone możliwości poruszania się z powodu choroby, wówczas zazwyczaj otrzymuje on lek Crusia w dawce 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia.

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Po zawale mięśnia sercowego

Lek Crusia można stosować w dwóch różnych typach zawału serca: zawale serca z uniesieniem odcinka ST (STEMI) oraz zawale serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI). Podawana ilość leku Crusia będzie uzależniona od wieku pacjenta oraz od typu zawału serca, który wystąpił u pacjenta.

Zawał serca typu NSTEMI:

Zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin.

Zazwyczaj lekarz zaleci pacjentowi przyjmowanie również aspiryny (kwasu acetylosalicylowego).

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zawał serca typu STEMI u osób w wieku poniżej 75 lat:

Początkowa dawka leku Crusia, wynosząca 3000 j.m. (30 mg) zostanie podana we wstrzyknięciu dożylnym.

Jednocześnie lek Crusia zostanie także podany we wstrzyknięciu podskórnym. Zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin.

Zazwyczaj lekarz zaleci pacjentowi przyjmowanie również aspiryny (kwasu acetylosalicylowego).

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia.

Zawał mięśnia sercowego typu STEMI u osób w wieku 75 lat lub starszej:

Zazwyczaj stosowana dawka leku to 75 j.m. (0,75 mg) na każdy kilogram masy ciała co

Instrukcje dotyczące używania leku Crusia

Lekarz zdecyduje, jak długo pacjent powinien otrzymywać lek Crusia

Pacjenci poddawani zabiegowi przezskórnej interwencji wieńcowej (tzw. PCI): W zależności od tego, kiedy podano ostatnią dawkę leku Crusia, lekarz może podjąć decyzję o podaniu dodatkowej dawki leku Crusia przed zabiegiem przezskórnej interwencji wieńcowej. Lek zostanie wówczas podany we wstrzyknięciu dożylnym.

Zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora

Zazwyczaj stosowana dawka leku to 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała. Lek Crusia wstrzykuje się do rurki odprowadzającej krew z organizmu (do tzw. linii tętniczej) w chwili rozpoczęcia sesji dializy. Taka ilość zazwyczaj wystarcza na 4-godzinną sesję dializacyjną. Jednak w razie konieczności lekarz może podać pacjentowi dodatkową dawkę 50 j.m. do 100 j.m. (0,5 do 1 mg) na każdy kilogram masy ciała.

Instrukcje dotyczące samodzielnego wykonania wstrzyknięcia leku Crusia

Jeśli pacjent jest w stanie samodzielnie podać sobie lek Crusia, lekarz lub pielęgniarka pokażą jak to zrobić. Nie należy podejmować prób samodzielnego wstrzykiwania leku bez uzyskania instrukcji. Jeśli pacjent nie jest pewny, co należy robić, powinien porozmawiać z lekarzem lub pielęgniarką.

Przed samodzielnym wstrzyknięciem leku Crusia

1. Zbierz potrzebne przedmioty: strzykawkę, gazik lub mydło i wodę oraz pojemnik na ostre przedmioty.
2. Sprawdź termin ważności na opakowaniu. Nie używaj leku po terminie ważności.
3. Sprawdź, czy strzykawka nie została uszkodzona i czy płyn jest przejrzysty. Jeśli nie, użyj kolejnej strzykawki.
4. Upewnij się, jaka dawka ma zostać wstrzyknięta.
5. Obejrzyj brzuch w celu sprawdzenia czy ostatnie wstrzyknięcie nie spowodowało zaczerwienienia, zmiany koloru skóry, obrzęku, sączenia lub czy nadal jest bolesne. Jeśli tak, zwróć się do lekarza lub pielęgniarki.

Instrukcja samodzielnego wykonania wstrzyknięcia leku Crusia:

(Instrukcja dla ampułko-strzykawek bez systemu zabezpieczającego)

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

1. Wybierz miejsce wstrzyknięcia w prawej lub lewej części brzucha. Miejsce wstrzyknięcia powinno znajdować się co najmniej 5 cm od pępka w stronę boków.
2. Nie wstrzykuj w odległości do 5 cm od pępka oraz wokół istniejących blizn czy siniaków.
3. Zmień miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha w zależności od miejsca poprzedniego wstrzyknięcia.

Umyć ręce

Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.

Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji

Tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia będą odpowiednie.

Wybór dawki

• Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.
• Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
• Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

Wykonanie wstrzyknięcia

Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszczoną skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

Instrukcje dotyczące wstrzykiwań

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1. W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.
2. Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady medyczne. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny, należy usunąć go zgodnie z zaleceniami lekarza lub farmaceuty. Wszelkie niezużyte leki lub odpady należy usunąć w sposób zgodny z lokalnymi przepisami.
3. W przypadku wrażenia, że dawka jest zbyt silna (na przykład występuje nieoczekiwane krwawienie) lub zbyt słaba (na przykład dawka prawdopodobnie nie działa), należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.

Instrukcja dla ampułko-strzykawek z systemem zabezpieczającym:

Przygotowanie miejsca wstrzyknięcia

1. Wybrać miejsce wstrzyknięcia w prawej lub lewej części brzucha. Miejsce wstrzyknięcia powinno znajdować się co najmniej 5 cm od pępka w stronę boków.
   • Nie wstrzykiwać w odległości do 5 cm od pępka oraz wokół istniejących blizn czy siniaków.
   • Należy zmieniać miejsca wstrzyknięcia pomiędzy lewą i prawą częścią brzucha w zależności od miejsca poprzedniego wstrzyknięcia.
2. Umyć ręce. Oczyścić (nie trzeć) miejsce wstrzyknięcia gazikiem nasączonym alkoholem lub wodą z mydłem.
3. Należy usiąść lub położyć się w wygodnej pozycji, tak by być rozluźnionym. Należy upewnić się, że miejsce wstrzyknięcia jest w zasięgu wzroku. Fotel, leżanka czy łóżko z poduszkami do podparcia będą odpowiednie.

Wybór dawki

1. Ostrożnie zdjąć nasadkę igły ze strzykawki. Osłonkę należy wyrzucić.
   • Nie należy wciskać tłoka przed wykonaniem wstrzyknięcia w celu usunięcia pęcherzyków powietrza. Może to powodować zmniejszenie podanej dawki.
   • Po usunięciu nasadki, niczego nie dotykać igłą. Zapewni to czystość (sterylność) igły.

Wskazówki dotyczące wstrzyknięcia leku

1) Gdy ilość leku w strzykawce jest zgodna z zaleconą dawką, nie ma potrzeby dostosowania dawki. Można już wykonać wstrzyknięcie.

2) Gdy dawka zależy od masy ciała, może być konieczne dostosowanie dawki w strzykawce zgodnie z przepisaną dawką. W tym przypadku, należy pozbyć się nadmiaru leku, trzymając strzykawkę skierowaną w dół (aby zachować pęcherzyki powietrza w strzykawce) usunąć nadmiar leku do pojemnika.

3) Na końcu igły może pojawić się kropla. W takim przypadku, należy usunąć kroplę przed wstrzyknięciem, poprzez postukanie w strzykawkę skierowaną igłą w dół. Można już wykonać wstrzyknięcie.

Procedura wstrzyknięcia

1) Strzykawkę należy trzymać w dłoni, którą pacjent pisze (tak jak ołówek). Drugą dłonią delikatnie chwycić palcem wskazującym i kciukiem oczyszconą skórę brzucha, tworząc fałd skórny między palcami.

Należy mieć pewność, że utrzyma się fałd skórny podczas wykonywania wstrzynięcia.

2) Strzykawkę należy trzymać igłą skierowaną w dół (pionowo pod kątem 90°). Całą długość igły wprowadzić w fałd skórny.

3) Nacisnąć kciukiem tłok. Spowoduje to wprowadzenie leku do tkanki tłuszczowej brzucha. Należy wstrzyknąć całą ilość leku ze strzykawki.

4) Wyjąć igłę z miejsca wstrzyknięcia, wyciągając ją na wprost, wciąż trzymając palce na tłoku.

Należy trzymać igłę z dala od siebie i innych. System zabezpieczający jest aktywowany przez mocno dociśnięcie tłoka. Osłona ochronna automatycznie zakryje igłę i rozlegnie się słyszalne „kliknięcie”, które potwierdzi aktywację osłony ochronnej. Teraz można uwolnić fałd skórny.

Po wykonaniu wstrzyknięcia

1) W celu uniknięcia zasinienia, nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia po jego wykonaniu.

2) Zużytą strzykawkę należy wyrzucić do pojemnika na odpady ostre. Zamknąć pokrywę pojemnika i przechowywać go w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci. Jeśli pojemnik jest pełny.

spowodować krwawienie, które może być niebezpieczne. W przypadku wystąpienia następujących objawów należy natychmiast zgłosić się do lekarza lub udać się na oddział ratunkowy: - skrzepienie się krwi (zwykle w miejscu wstrzyknięcia) - zbyt duża ilość krwawień - zmiany w kolorze moczu, na przykład różowe, czerwone lub brązowe zabarwienie - krwawienie z nosa lub dziąseł - krwawienia trudne do zatrzymania Dodatkowo, mogą wystąpić: - reakcje alergiczne, których objawami mogą być swędzenie, wysypka, trudności w oddychaniu lub obrzęk - reakcje anafilaktyczne, które mogą być bardzo niebezpieczne i wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej Inne możliwe działania niepożądane to: - krwawienia z przewodu pokarmowego, takie jak krwawienie żołądka lub jelit - wysypka i świąd - biegunka - brak energii lub zmęczenie Jeśli pojawi się którykolwiek z wymienionych objawów, należy skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą.

Potencjalne skutki uboczne leku

Używanie niektórych leków, takich jak enoksaparyna, może wiązać się z ryzykiem działań niepożądanych. Należy być świadomym możliwych konsekwencji i reagować odpowiednio.

Krwawienie

Krwawienie może być jednym z głównych objawów ubocznych enoksaparyny. Jest to poważny efekt, który wymaga natychmiastowej reakcji.

Ostre reakcje alergiczne

W przypadku wystąpienia trudności w oddychaniu, obrzęku warg, jamy ustnej, gardła lub oczu należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Zakrzepica

Objawy zablokowania naczynia krwionośnego mogą być bardzo groźne. Należy zwrócić uwagę na wszelkie symptomy i działać szybko.

Możliwe skutki uboczne

Enoksaparyna może powodować różne objawy uboczne, od podwyższonej aktywności enzymów wątrobowych po nagły ból głowy czy nawet ciężkie reakcje alergiczne. Ważne jest monitorowanie stanu zdrowia podczas stosowania tego leku.

Działania niepożądane

• Zwiększone ryzyko krwawienia, zwłaszcza u pacjentów z chorobą serca, chorobą wątroby, chorobą nerek lub z cukrzycą. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.
• Podwyższona liczba eozynofili we krwi. Lekarz może to sprawdzić, wykonując badanie krwi.
• Wypadanie włosów.
• Osteoporoza (stan, w którym kości są bardziej podatne na złamania) po długotrwałym stosowaniu leku.
• Mrowienie, drętwienie i osłabienie mięśni (zwłaszcza w dolnej części ciała) po wykonaniu nakłucia lędźwiowego lub znieczulenia podpajęczynówkowego.
• Utrata kontroli nad pęcherzem lub wypróżnieniami (stan, w którym pacjent nie jest w stanie kontrolować, kiedy ma udać się do toalety).
• Stwardnienie lub guzek w miejscu wstrzyknięcia.

Zgłaszanie działań niepożądanych
Jeśli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane, w tym wszelkie objawy niepożądane niewymienione w tej ulotce, należy powiedzieć o tym lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce. Działania niepożądane można zgłaszać bezpośrednio do Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: +48 22 49 21 301, faks: +48 22 49 21 309, strona internetowa: